Hacı İlyas, 1925’te –henüz yedi yaşındayken- Üsküp’te bir lokantada çalışmaya başlar. Yoksulluğun ve azınlık olmanın yüküyle beraber içindeki başarma azmi ortaya çıkar. İkinci Dünya Savaşı’nın ardından ticari hayatın şekillenmeye başladığı yıllarda elini taşın altına koyarak kendi adıyla lokanta açmıştır. İçinde yaşadığı ortamın kültürel zenginliği sayesinde kalitenin özenle hazırladığı yemekler rağbet gördükçe işini iyi yapma arzusu pekişmiştir. 1955’e gelindiğinde işkembe çorbası, kuru fasulye, köfte, Arnavut ciğeri ve şerbetleriyle kendinden söz ettirmeye başlamış; dükkânı bürokratların, doktorların, tüccar ve esnafın uğrak yeri haline gelmiştir.
Ancak Üsküp’te iyice tanındığı bu yıllarda çocuklarının geleceğini düşünerek Türkiye’ye göç etmişlerdir. İlk olarak İstanbul’a yerleşmelerine rağmen orada fazla kalmamışlar, daha mütevazı olduğu gerekçesiyle ve yapılan araştırmalar sonucu sadece bir aylık konaklama için geldikleri Bursa’ya yerleşmişlerdir. Ancak bu şehre serbest göçmen statüsünde girdiklerinden maddi imkânlarını geride bırakmak zorunda kalmışlar, ellerindeki eşyalarla yetinmişlerdir. Hacı İlyas, mücadelesini yeni bir yerde, kendilerinden önce göç etmiş insanlar arasında sürdürmüş; beş çocuklu ailesiyle hayata tutunmaya çalışmıştır. Bunu da tüm olumsuz koşullar altında, kalite ve lezzeti sermaye benimseyerek yapmıştır.
Ben ailenin ikinci çocuğu olarak ilkokuldan itibaren babamın yanında yetiştim ve ruhum bu işten hiç kopmadı. Lokantada geçen yıllarım sayesinde esnaflık kültürü aldım, müşteri ilişkilerini öğrendim ve insanın değerini tanıdım. İş tecrübemi on bir yıllık okul yıllarımla birleştirerek çalışmanın, başarmanın, saygılı olmanın ve saygı duymanın, kalitenin, hizmet anlayışının değerini özümsedim. Bunu takiben İstanbul Yıldız Teknik Üniversitesi’nde makine mühendisliği okudum ve öğrencilik yıllarımda da çalışarak kendi paramı kazanmayı sürdürdüm. Rahmetli hocam, büyük üstat, çok seçkin bir aileden gelen Sayın Suavi Eyice Hocamın desteğiyle İsviçre’de araştırmacı olarak yükseköğrenim gördüm. Hocamın oraya gelip benimle gururlanması, gözyaşları içinde vedalaşması ve bana kendi çocuğu gibi duyduğu şefkat benim için çok değerliydi. Bu etkileyici tablo sayesinde eğitimde şefkatin gücünü tanıdım.
Türkiye’ye dönüp sanayide 40 yıl çalıştıktan sonra 2015’te lokantanın başına geçtim. Çeşitli alanlardaki birikimlerimi sentezleyerek Rumelili Hacı İlyas’ı markalaştırmak istedim. Bu düşüncemizi meşhur olmaktan ayrı tutuyor, çok farklı bir felsefeyle anlayışımızı topluma kazandırmaya çalışıyoruz.
Sonuç olarak insan sağlığından sorumlu olduğumuzun bilinciyle lokanta kültürüne farklı bir boyut getirmeye uğraşıyoruz.
